Pięknie, na dobranoc ;)

Wiersz nastrojowy i ładnie wyszedł. Ale, ale, ptak jest jeden, a koronek?
Są takie śniade uda, które usta marmurzą w poświacie
księżyca.
Ładnie to wymikeszowałeś. :)

I mnie bardzo się podoba - jest klimat i taka fajna tkliwość w tym wierszu.

Jak to jest, że i te odwieczne jedwabiste uda, i ten księżycowy blask, i liryczny stary ostrzelany tygrys na parapecie - nawet te koronki ptaków nad jeziorem - wszystko to takie ograne, po tysiąckroć kotlety odgrzewane! jak to jest, że takie lipne teksty wciąż wszyscy łykamy z biciem serca??

Fenomen w transmisji Słowo - Czytelnik

Ta lepsza część naszego nieśmiertelnego "ja" wciąż wierzy w krasnalki. W tym świecie, o którym stary nowojorski wyżeracz H. Miller już w tamtym stuleciu pisał, że jest do dupy, to bardzo budująca konstatacja

Dziękuję za wszystkie komentarze.(liczenie ptaków, zostawmy ornitologom)

podoba mi się bez białych koronek ptaków*

Hope, zawsze to coś, dzięki.

Hmmm, ładne :)))

Gdyby parapety mogły mówić... :))

Jak ładnie :) Z podobaniem :)

Dziękuję za ślady zainteresowania i pozdrawiam z ciepłego parapetu.