Go to commentsWidzisz, aż się wstydzisz
Text 1 of 2 from volume: Przeminęło
Author
Genrepoetry
Formpoem / poetic tale
Date added2018-12-08
Linguistic correctness
- no ratings -
Text quality
- no ratings -
Views1438

Widzisz, aż się wstydzisz


Na co patrzysz?

Dokąd wzrokiem sięgasz?

Nie do wiary!

To już jestem taki jary?,

Że kłopoty z widzeniem?


Coraz więcej wokół cieni...

Nawet w słońca blasku,

Jakbyś znalazł się w potrzasku...

W łeb dostajesz, czujesz...

Pędzić przestajesz, hamujesz.


Przed jakim drzewem, zatrzymujesz?

Zamyślenie nad widzeniem...

Coraz więcej wokół cieni.

Coraz mniej widzisz...

Coraz więcej się wstydzisz...


  Contents of volume
Comments (4)
ratings: linguistic correctness / text quality
avatar
Bardzo poruszający, osobisty wiersz.
avatar
Wstydzić się nie trzeba... Nigdy!
avatar
Dziękuję serdecznie Paniom za skomentoowanie tego, nazbyt osobistego wiersza.No cóż, to próba oswajania niezbyt miłego stworzenia, jakim jest starość. Niestety, nie można go nie wpuścić, gdy już zaczyna zbyt natrętnie pukać...
avatar
Jak dla mnie to bardzo źle się czyta.
czujesz, zatrzymujesz, hamujesz...
Nie ma puenty, ani kontekstu.
© 2010-2016 by Creative Media