Bed of roses (patrz nagłówek wiersza) - to pieśń romantycznej we dwoje nocy

delikatne snopy światła
dotykają naszych twarzy
ale zostań na miejscu
nie potrzebuję widzieć więcej

Miłość tych dwojga jest tak wysublimowana, że to już nie miłość, a stan agape.

Sen na łożu usłanym różami - patrz finalne wersy - to już faza z pogranicza wieczności.

Róże są zawsze z cierniem, więc ta upragniona miłosna z róż pościel - to poetycki wariant krwawego Madejowego łoża

dziś pragnę położyć cię
na łóżku usłanym różami

(cytat z pamięci)

Wiersz o nic - O NIC - nie pyta Tej, której jest dedykowany.

To bardzo znamienne dla stylu komunikacji z dzisiejszą kobietą, która w tej wyuzdanej demokracji środkowoeuropejskiej nie ma nic do gadania. Istnieje co najwyżej jako krzesło /w tym konkretnym przypadku - jako materac/.

Sublimacja lirycznego języka nie podąża za jego Adresatką. Typowy przykład gadki do lustra

dziś pragnę położyć cię
na łożu usłanym różami

(patrz końcówka)

i guzik mnie obchodzi
że jesteś uczulona na kwiaty