Text 17 of 23 from volume: Rok ów się kłania
Author | |
Genre | poetry |
Form | poem / poetic tale |
Date added | 2011-12-11 |
Linguistic correctness | |
Text quality | |
Views | 2739 |
Umierałaś
a ja się patrzyłem –
bo cóż ja robiłem więcej
a co dopiero żeby na lepsze.
Ale i tak śmierć twoją mamo
wszyscyśmy przegapili –
kochane dzieci
jak jeden mąż.
Bo to co się stało
co by nie mówić – to kaplica
że ja dzisiaj mogę tylko
powiedzieć – wybacz.
ratings: perfect / excellent
ratings: perfect / excellent
(patrz nagłówek wiersza)
z pierwszych Najpierwsza,
wszyscyśmy Ciebie przegapili
w tamtej odchodzenia chwili.
Dzisiaj nas czeka to samo.