no a bo nie?! 

nawet stary durny łeb 

młodą trawką się przyprósza 

popod wiosny skalą kuszeń - 

bo tu bazia, a tam pączek... 

już kwiatuszek (sporysz w mące). 

stare męki - spliny zimy - 

ptaszki trelem już wydrwiły 

w piano, w forte, w mezzo aury, 

a pod klatką wiew nachalny 

się zefirzy i rozpiera. 

wiosna, wiosna jak cholera! 

no a bo nie? 

żyć, więc kochać znów się chce, 

pomarcować i na głos 

wyznać, że choć srebrny włos, 

to jak złoto - znów się mieni 

w cudzie odmłodzonej ziemi, 

pulchnej dżdżownic zabiegami. 

wiosna, wiosna! się nie damy! 

pikaj, serce, póki wola, 

póki ptaszki, wbrew zakolom, 

wbrew siwiźnie, na pohybel! 

pikaj, serce! skoroś żywe...!