Pytanie, kto ma to serce?

Befano, toż dzwon!
Ten, który dzwoncowi może przydzwonić:))

Szkoda, że szczerość musi się przedzierać lub skrywać czasami jak tchórz ...a to nie tylko znak czasów niestety :(
Doskonale:)

Szczerość jest w cenie. Ale niektórzy obrażają się za nią.
Pozdrawiam Atram. :)

Żeby uderzyło serce dzwonu

/czyli prawdy, o którą tak wszyscy zabiegamy, zamiatając skrzętnie wszystko co niewygodne pod dywan/

i w efekcie zadrżało wokół nawet powietrze, potrzebny jest ktoś/coś, kto/co to serce uruchomi.

Czasami jest to zwykły guziczek w pilocie. W G. codziennie dzwoniący dzwon kościoła pod wezwaniem św. Mikołaja jest tylko nagraniem cyfrowym.

Prawda jest figurą retoryczną

Jak powszechnie wiadomo
Sednem dzwonu jest serce

(patrz ostatnia strofa)

Ale co nam po sercu jakiegoś nagranego dzwonu, skoro sami serca nie mamy już do niczego??

Na ulicy Cichosza,
Na chodnikach cicho-sza!
Nie ma Mickiewicza
I nie ma Miłosza.

/G. Turnau 1993/

Bo wszystko dawno naszymi własnymi rękoma skrupulatnie co do źdźbła p o z a m i a t a n e

Nie chodzi tutaj wcale o szczerość - chodzi o bębnienie, o dzwony