Posłuszeństwo

Każde dziecko wie, co to jest posłuszeństwo. Kiedy się dorasta  z posłuszeństwem bywa gorzej i coraz gorzej... Narzekają rodzice, nauczyciele i spotkani ludzie. Do posłuszeństwa dorasta się całe życie.

Na ziemi żyło już wiele ludzi, żyje i będzie żyć. Każdy z nich musi zdać egzamin z posłuszeństwa. Jest takie powiedzenie: „Człowiek nie musi się narodzić, ale każdy musi umrzeć”.

Jednostka ludzka na ziemi żyje, rozwija się, dojrzewa i nadchodzi moment, kiedy może powiedzieć: „Idę do domu mego Ojca!”

Od chwili narodzenia poprzez całe życie człowiek ma wolny wybór, może decydować, może nauczyć się posłuszeństwa wobec rodziców i woli Boga. To zależy od samego człowieka. Nadchodzi moment, kiedy zostaje wyrażona wola Boża wyraziście, wobec której nie może być żadnej odmowy – obowiązuje bezwzględne posłuszeństwo. Żaden bogacz, król, mędrzec, wierzący, czy ateista nie wykupi się od śmierci. Choćby człowiek żył 999 lat ( jak podaje Pismo Święte), zostanie wezwany do ostatecznego posłuszeństwa i wypełnienia woli Boga.

Śmierć nie jest przegraną. Życie ludzkie zmienia się, ale się nie kończy. Bóg Ojciec dogląda człowieka z ukrycia, ale nadchodzi moment, kiedy pragnie dziecko oglądać TWARZĄ w twarz i tulić do Swego SERCA. Być posłusznym Bogu od zarania swego życia to prawdziwe szczęście. Wtedy śmierć nie jest w stanie cię przestraszyć, ale staje się radosnym momentem przejścia z jednego życia w drugie.

Morał!

Posłuszeństwo wymaga mądrości i roztropnego myślenia, gdyż ślepe posłuszeństwo to uległość złu, która prowadzi do tragicznych zdarzeń.