Za ciasno

Stary ojciec nie był wielkim uczonym, ale z pewnością był człowiekiem mądrym i świętym. Odwołał się do sumienia swych synów, którym w testamencie przekazał swoje gospodarstwo i podzielił każdemu równo.

Powiedział im, że dopóki będą miłować swego brata, jak siebie samego, to niczego nie będzie im brakować i zaznają szczęścia. Po śmierci ojca dzieci cieszyły się szczęściem, w każdym zakątku gospodarstwa panował ziemski raj.

Pewnego dnia wszystko się popsuło. Jeden z braci odczuł niezadowolenie z podziału ojca. Uważał, że więcej pracował w gospodarstwie i dlatego należy mu się więcej, niż innym. Doszło do niezgody, kłótnie uczyniły z braci wrogów. Jeden nie chciał wiedzieć drugiego. Było im za mało miejsca, nie tylko w domu, ale nawet na polu; rozjechali się w świat, aby zejść sobie z oczu.

Po latach się jednak spotkali. Musimy bardziej się kochać! – Stwierdzili jednogłośnie – Wtedy będzie nam przestronniej.

Na świecie tyle toczy się wojen, panuje tyle nienawiści i złości. Wszystkim jest za ciasno, niektórzy chcą powiększyć swą przestrzeń życiową kosztem innych. Wojny toczą się po to, by zlikwidować przeludnienie. Giną niewinni ludzie, terroryści podkładają bomby, komuś jest za ciasno na świecie. Człowiek nie może znieść drugiego człowieka, choć Ziemia jest Matką wszystkich ludzi i każdy człowiek ma takie same prawo do życia, otrzymanego od samego Stwórcy.

Człowiek, gdy kocha innego człowieka, pragnie jego bliskości. Powinniśmy modlić się za dobrych i złych, bo jak długo ich nie kochamy, jak długo za nich się nie modlimy, tak długo świat będzie dla nas za mały.

Motto:

Obyś nie musieli szukać śladów człowieka na Ziemi. Cieszmy się z ich obfitości.