Jestem podszeptem serca, nasycam wyobraźnię

i tańcząc w myślach płochych z lubością spokój kradnę.

Próbuję czas oszukać - nim noc doszczętnie spłonie,

a światło przyćmi pamięć o wszystkim, co wyśnione.

Idziesz za marzeniami, otwierasz drzwi bez kluczy.

Pragnieniom zwracasz wolność i siebie wciąż się uczysz.

Rozkodowujesz znaki, by napisały imię.

Litery zapewnieniem, że jesteś miły przy mnie.

Odrzucasz wstyd i śmiało w innym wymiarze czekasz.

Szukają ślepo dłonie, mrok drzemie na powiekach.

Pozwalasz mówić ustom nabrzmiałym od milczenia.

Rozkoszą chcesz się unieść, jakbyś nie widział nieba.

Tak przesypiamy miłość zaklętą w nocy czerni,

by z pierwszym dnia przebłyskiem zacząć od nowa tęsknić.

Wybudzasz się powoli, niczego nie pamiętasz.

Ja będę zawsze czekać, ukryta w strofach wiersza.