gdy się gubisz w przestrzeni

między nocą a świtem

pora myśli rozpuścić

dobrą chwilą na ciszę

ustom mowę odebrać

przeszłe słowa rozgrzeszyć

ciało oddać w depozyt

by się z jutrem móc zmierzyć

sekundami oddychać

czas okradać westchnieniem

sen bezwstydem dopieścić

nim go jasność rozwieje

zapamiętać w pośpiechu

z kawałeczków posklejać

kiedy dzień zbyt nachalnie

wejdzie światłem w marzenia