Spóźniliśmy się -

może o kilkanaście lat

o jeden wiek

przytakujesz

było nieprzewidywalne - mówisz

i tak bez nas pojechali do Amsterdamu...

Cud zaistnienia

zjawia się nagle - niewymodlony

jak pierwsza gwiazdka

świt

ptak

tylko kwiat rosą wilgotny

Zanim zamknęłam drzwi

zostawiłam wiadomość -

najbardziej bolą złudzenia

prochami usypiana wyobraźnia

Nie pielęgnuj w sobie niespełnienia

©Copyright by Anna Strzelec all rights reserved 2019