Szpital - patrz tytuł wiersza - to jedyne miejsce na Ziemi, które uczy nas pokory. Ale wystarczy stamtąd wyjść, by wszelkie jego nauki poszły w las.

Stąd ta w nagłówku impresja

Dzięki Ci za ocenę i komentarz.
Jest rzeczywiście tak jak mówisz, że szybko zapominamy.
A może to i dobrze...pokora i tak kiedyś wróci.
Serdeczności.

To tak jakbyśmy przeszli przez bramę pomiędzy dwoma światami i nagle przez krótki czas umiemy docenić i postrzegamy go jakby z innej perspektywy, zauważamy to, co wcześniej było dla nas zwyczajne, pojmujemy kruchość życia...stajemy się "lepsi" ale niedługo codzienność nas wciągnie i pokora idzie spać...póki...
Serdeczności :)