Odkąd zabrakło rodziców, ten dom jest już tylko w mojej pamięci, w sercu i w tym wierszu. Dziękuję za Wasze przychylne oceny.

Bardzo ładny i ciepły wiersz przesycony wspomnieniami. Działa na wyobraźnię i przywodzi na pamięć obrazy z własnego domu rodzinnego. Pięknie!

Piękny wiersz, który przypomniał mi słowa ulubionej w przeszłości piosenki: "Nie ma jak u mamy ciepły piec, cichy kąt..."

Ciepły, nostalgiczny, przywołujący wspomnienia i powodujący zadumę nad naszymi korzeniami. Pozdrawiam.

Zatrzymałem się.
Pokłoniłem się...
Instytucji...
bo przecież Dom to Instytucja.
Świętość nad Świętościami.
Skarb nad Skarbami.
Nietykalność nad Nietykalnościami.
"Jego" Miejsce zaś to ludzka niewątpliwie Pamięć

genialnie Wiersz Spisany.

rewelacyjna Klasa.

grat...
Matka?
Ojciec?
Duma Ich rozpiera teraz.
na pewno To czytają.

wie Pani...
zaskakująco ten Wiersz skonstruowany.
fantastycznie

Jak pięknie prostymi słowami można wspomnieć Dom i Rodziców. :)
Tylko szkoda, że po czasie przychodzi mądrość i potrafimy to docenić.
:)