Wszystkie twierdze runęły

Mury rozwiał wiatr

Nie sile się na zwycięstwo

Nie słucham dobrych rad

Odchodzę zlany potem

W pelerynie z marzeń

Przełykam łzy słone

Wiedziałem że się sparzę

Co to za głupia siła

Pcha mnie pod koła aut

Co za ironia

Wiedziałem, że będzie tak

Odchodzę w słońca mrok

W oko cyklonu

Tam mnie nie znajdą

I tak nie jestem potrzeby nikomu

W kroplach schowam smutek

Przykleję nowa twarz

Wejdę wśród te wrony

Nauczę się nowych fraz

Jestem spoko

Nie obchodzi mnie to

czy to nowa koszulka

popraw w fotce tło

Świeczka się wypaliła

Mija koncertu czas

Na komodzie leży

Całkiem nowa twarz

Jutro się obudzę

Może ostatni raz

Jutro się znów zgodzę

na rozdrapanie starych ran

Wejdę ze złudna siłą

kpiącą powagą

Zagubione dziecko,

zabawa zwana maskaradą

Otarte nadgarstki

zakryte luźnym swetrem

Zmiażdżone serce

z wrażliwości piętnem

Mówili twardy kark

nie zdradzaj emocji

Mówili siłą bądź,

mówią po co to Ci ...

Spakowałem spokój,

szczoteczkę i smutek

Wyruszam w podróż,

nie wiem kiedy wrócę

Nowa twarz,

nowe nadzieje

I tak wiem,

że to auto mnie przejedzie

Emocjonalne wahadło

wkradło się w mój mózg

Pora wyruszać,

auto pędzi już

Szczoteczka upada

smutek nabiera barw

A nie mówiłem,

wiedziałem że będzie tak

Barwy się ulatniają,

zagina się czas

Auto przejechało,

czy to znowu ja

Silniejszy? Słabszy?,

poobijany?

Ile wytrzymam,

przecież jestem słaby.

Uciekam chce schować się w dłoni

Uciekam życie mnie goni.

Uciekam choć sił już brak

Auto mnie nie przejechało

To jeździ pomnie świat