(wiersz jajcarski, żeby nie było)

surowy krajobraz, jakby w hadeerze:

zaskorupiałe poglądy

z których dałoby się wyrzeźbić

niejedno popiersie

konserwatyzm tu i ślepowierstwo

aż boli

do tego- całe hałdy bezsilności

emigrować? e tam

wystarczy, że tułam się po wnętrzu

własnej głowy

ciąży tobołek z kartkami do gry, pióra i kości

(załóż poereligię, a będę gorliwym wyznawcą

zbuduj dom z betonowych książek

a ogrodzę go drutem kolczastym

i tyle mnie będą widzieli

nie wyjdę nawet po zakupy)

nie moja partia, prezydent, zwierzę w godle

(o, patrz: kreuję się na opozycjonistę!

niedługo przypomnę sobie tekst Obławy

albo zacznę drukować antyprawicowe ulotki!)

jak tak dalej pójdzie - za parę lat

pozostanie błagalny wrzask. rebelia,

jeżeli łaskawie pozwolą:

kładzenie się na nieotwartych

po remoncie ulicach

blokowanie wyrw w ziemi

gdzie biegły (rozkradzione przez złomiarzy) tory

płacz drobnymi zdaniami

czcionką ledwie widoczną dla termitów i pcheł

ciągły, do zdarcia stalówek

wypisania grafitu w drewnie

objaw zgnuśnienia: dopisuję się na fejsie

do grup typu Jestem Ateistą

i tyle. przewrót, deklaracja niewiary w jednym

(śmiało mógłbym być wodzem

plemienia indolencjan)

wiesz: parę tygodni temu chciałem zwyzywać

chodzącego po kolędzie proboszcza

odpuściłem. żeby było żałośniej

ojciec dał mu pięćdziesiąt złotych

mam nadzieję że kupi sobie, duszpasterz

litrową flaszkę

i będzie miał porządnego kaca

shaftuje się wzorzyście, w kwiaty

- ot, i cały mój bunt