Chwalił się rankiem o wczesnym świcie,
chwalił, gdy słońce stało w zenicie,
chwalił i wtedy, gdy zmrok zapadał,
chwalił i pieprzył, ględził i gadał.

Taki oto jest nasz wrocławski Pinokio!

Jak na herbatce u cioci Kloci
ględzi, kręci, pierniczy.
Myśli, że ludzie to idioci?

Im dłuższy nos, tym większa /ponoć/ przyjemność.

A że niektórzy szan. Panowie nosem swym już się jak laską podpierają, to nic tylko się nam chyba z tego... cieszyć??

W klimacie nieustannej tej absurdeski polecam lekturę napisanej prawie 200 lat temu nowelki Nikołaja Gogola pt. "Nos".

Ps. Baśń "Pinokio" (patrz nagłówek) Collodiego została napisana circa 150 lat temu

Nosem się podpieram,
Drogie miłe panie,
nigdy wam nie kłamię!
Kłamią tylko dranie!

Emilio, tyle lat... i dalej są "Pinokia".

Tyle że zależy,
na jakim stołku Pinokiowi
ten nos leży.

@giehai - "uderz w stół...".

O, konto "giehai" już usunięte. Długo się nie utrzymało, ledwie dwa(?) dni.
Nie wiem dlaczego, ale przypominał mi w "pisaniu" (zbyt wielkie słowo dla niego) jakąś postać już kiedyś znaną na PubliXo... Replikant?