poznałem ludzi  

bywałem  gościem  

jadłem

piłem wódkę  

z oceanów 

z wanny 

z rynny 

skąpany w alkoholu

nieważne

każdy pił

lub nie pamięta  

bo zabrania mu  

religia 

zbór 

sekta

jednako 

wszyscy  kończymy o świcie

piłem piołun gorzkich słów  

kroczyłem  ciemnościami losu

zatracałem się w idei  

chorego ambicjonalizmu  

nadęty w emocjonalizmie

wracałem do domu  

ciepło wyczuwałem z daleka

żona witała włóczęgę  

smród spoconego wieprza  

oczy wybałuszone

one umiały kłamać

ludzie fajni

kochani 

szkoda

wielu błądzi

nie szukając pomocy

odnalazłem się w chorobie 

dziesięć lat niewoli we własnym ciele 

nie życzę nikomu

chwil utopionych w wieczności

walka  nieustanna

dzień i noc

jest dobrze okey

bez Boga sprawa nie staje się błaha

szalej za młodu wracaj do domu 

kochaj

mów prawdę  

nie spowiadaj się nikomu

nikt ci nie podpowie

jaką wybrać drogę