Mam taką starą bibliotekę

Mebel drewniany szacowny

A na nim gitara spokojnie spoczywa

Zapewne z pięć się obija

Nie pierwszy to przedmiot

Co leży bez sensu

Pozostał jak ślad permanentny

Życia co kiedyś grało jak dzwon

I patrzę że coraz mniej trzeba

Dla duszy  obłoków  i ciałarechotu

Pogodzić  i ręce rozłożyć

Ja Boże choć jeszcze nie czas

Do Ciebie stroję się już