O życiu w Obrazie

O życiu w Obrazie i Podobieństwie pomyślałem 

I  ujrzałem wypływającą rzekę ze Źródła.  

Płynie… i płynie, a w niej pokolenia,

Jak ryby niesione w nowe dzieje.

Jesteśmy oddalającym się gatunkiem w czasie,

Przez rozciągający się firmament.

Obraz Dawcy Życia w świadomości zanika.

Człowiek siebie uważa za własny ewolucyjny fenomen.

A jeżeli osoba ludzka, choć oddalona od Źródła, 

Odkryła prawo ciążącej rozłąki. 

To gdyby biegła z tą siłą przyciągania,

Odkryłaby w posiadanym Obrazie i Podobieństwie,

Boga i Ojca i  budowniczego  wszechświata. 

Wszelki tworzony  nonsens o człowiek,

Bierze się z braku zakorzenienia

W Bóstwie, Duchu i Miłości.

Tak jak roślina bez ziemi, wody i słońca,

Usycha w każdej swej cząstce.

I nie ma nic do powiedzenia,

Prócz skrzypienia rozpadu w proch