Zatrzymałem się w polu

Pośród błota i dżdżu

Wodząc podwójnym wzrokiem

W bezkresach

Daleko daleko

Milcząc śpieszą gdzieś ludzie

Na siebie nie patrząc

Wzajem siebie nie słysząc

Nad moją głową

Gromadzą się klątwy

Zamknięte w gradowe chmury

Ludzkich krzywd

Blisko blisko

Spieszą gdzieś ludzie

Roztrącając łokciami

Ztłamszone wraki

Na siebie nie patrząc

Wzajem siebie nie słysząc

Chmury rzucają cień

W dali ciemnieje krzyż

Krzyż łzami krzyczący

A wokół

Rozbłyska blado

Iskra błękitna przydymiona

Światło słabe mdlejące

Przesłaniane żałobnym tłumem

Złączonym klekotem trumien

Bez światła

Zmierzam w otchłań

Na spotkanie znajomych cieni

Dołączam do konduktu

Przepitych zatraconych dusz