rozpięty pomiędzy życiem a śmiercią

otoczony nagrodą i karą

pośród namiętności i grzechu

między brzydotą a pięknem

cisza boli przed szkwałem

szkicuje kłębki myśli na płótnie

szaro za oknem wiatr tłucze o szkło

niedomknięte drzwi skrzypią

palcami dłoni ściska garść popiołu

nic więcej po nas nie zatrzymamy

trawa niegdyś zielona dojrzała

zapach siana rozciągnięty po łące

palące słońce i czerń w cieniu lipy

zasłaniał oczy ściskał powieki

wyświetlał obrazy wspomnień

dzieciństwo czas zabawy

beztroskich chwil

gdy podnosił powieki widział

straszny autystyczny świat

drapanie paznokci po szkle

zapach potu

przechodzony beżowy sweter

skręcał słowa w gardle

od środka zaszczuty

umierał z każdym dniem

szary to świt gdy budzi cię

i nie możesz dalej śnić

w jej oczach głębokich jak kosmos

widział miłość

dziś mówi na nią obojętność

popija tabletki przegotowaną wodą

znikam cicho głos w oddali