I słusznie bo rock to skała i siła. Zatem tańczmy w tym upadającym świecie i kochajmy się ... bo może to największa siła. Pozdrawiam z podobaniem :)

Dla poezji dekadenckiej, gdzie wszystko - dosłownie - jest niczym, to wiersz wręcz sztandarowy.

Świat jest funta kłaków niewart, nie ma już niczego - nawet miłości nie ma - bo przecież

nie idziesz na parkiet tańczyć z ukochaną, kiedy wszyscy dookoła walczą z zarazą! Nie kochasz tej kobiety wcale, jeśli jej nie chronisz!

odpływają marzenia kochana
zostań ze zwycięzcą

(patrz stosowne wersy)

Oto ten kompletnie logicznie rozjechany w szpagacie przekaz:

Nie ma niczego, nie ma marzeń - w tym tych o zwycięzcy! One w s z y s t k i e odpływają!

Kto niby ma być tu /w tym ogłuszającym wibrującym łomocie rocka/ tryumfatorem? Szaleństwo??

Nastrój dance macabre, kiedy Apokalipsa puka do twoich drzwi, wszystkim odbiera rozum