abstrahując od Shoah, całej potworności, zastanawiam się

jaka jest moja wartość opałowa. odpowiedzcie,

fizycy, bajkopisarze — dałoby się ogrzać takim plus

minus siedemdziesięciokilowcem

choćby jedną Królową Śniegu

ale tak porządnie, aż by się rozpuściła?

znajdzie się cwaniak zdolny rozkminić

jaką objętość ma mój brak, owo wycofanie, ile

litrów osobowości unikającej muszę jeszcze przyjąć

zaaplikować dowolnie wybraną drogą

aby stał się widoczny

może nawet zaczął fosforyzować?

(zadanie dla uczniów szkół okołolicealnych:

Używając wyłącznie słów uznawanych powszechnie

za wulgarne i obelżywe

scharakteryzuj postawę życiową PRZECIWNĄ tej

jaką wyraża podmiot liryczny niniejszego wiersza)

podobno potrafię kochać, więc nie jestem ruchem

jednostajnie przyspieszonym, w dół

i — nie, żebym się chwalił — tam w środku

mieszka (gnieździ się!) całkiem oswojone plemię. są

lżejsi od powietrza, nieco nadęci. unoszę się za ich sprawą

milimetr grama na sekundę

by runąć na siwy piach, roztrzaskać czaszkę

(niby niewielka wysokość — a jakie spustoszenia!)