Nie było mnie przy narodzinach ziemi

przy ustalaniu metryki

kto ją ważył i mierzył

obmył z ognia i pyłu.

Początek czasu rzeczywistego

przestrzeń niestabilna kwantowa

modeluje się i skrapla

w zalążki uczuć i percepcji.

Rozchwiany obraz

połamane stop-klatki

świat molekuł zmienia

wymiary i kształty

w subtelny urok feromonów.

Nagle sensoryczna eksplozja

z nicości i chaosu

super-siła się wyłania

przenika na wskroś

posłaniec życia

strumień wiecznych zmagań.

Jest rześki i słodki poranek

wciągam głęboko kogitujące powietrze

nucę pieśń dziękczynną

dobrze że jestem.

https://www.youtube.com/watch?v=eGbHnJCDMyE