Są tacy miłośnicy takiego teatru,

Co to kiedy skończy się spektakl,

Zawsze pchają się za kotarę,

Całują aktorów, obejmują wszystkich,

Zagadują muzykantów:

- I skąd-eście tutaj

Taborem swoim przyjechali?

- A z daleka. Jeszcze niedawno-śmy byli chłopami

Pańszczyźnianymi u pana

I graliśmy tylko dla niego.

Teraz żeśmy ludzie wolni;

Kto nas zaprosi i poczęstuje,

Ten dla nas dzisiaj gospodarzem!

- No, to-ście dobrze zrobili,

Mili nasi przyjaciele!

Już dosyć-eście panów swoich nacieszyli -

Pora teraz chłopków naszych weselić!

Ej, tam! Zuchu, przynieś-no, a żywo!

Słodkiej wódeczki! Naleweczki jakiej!

Herbatki! Beczułkę piwa

Cymlańskiego - i to na jednej nóżce!

I rzeka napitków wszelakich

Leje się do późna -

Bardziej szczodra niż ta pańska -

Byleby tylko trupę wędrowną

Jak się patrzy po słowiańsku ugościć.