Tak to już kurwa jest, że człowiek musi chodzić do roboty. I mnie to spotkało. Pewnego dnia skończyły się pieniądze, za ostatnie grosze kupiłem gazetę, otwarłem na stronie z ogłoszeniami.

Kurwa jebana mać - pomyślałem.

Ale cóż. Coś tam znalazłem, pojechałem.

Ja pierdolę, takiego gówna nie widziała słota. Firma `Kubki i dzbanki`. Ja żem myślał, że widziałęm już wszystko. Ale w tej firmie, bynajmniej na placu robót, niczego nie dało się wyraźnie zobaczyć. Wszystko ujebane farbą, co akurat mi nie przeszkadza. Ale w powietrzu, w tym samym powietrzu co człowiek je wdycha, było tyle pyłu i smrodu, że aż chciało się rzygać na sam widok. A co dopiero tam pracować.

Po każdej dniówce kupowałem pół litra, żeby jakoś dojść do siebie. Przecież nie byłem tam sam. Inni radzili sobie podobnie. Wkrótce zauważyłem, że wszyscy dookoła robią to samo. Czyżby mieli tak samo przejebane, jak ja?

Nie wiem. Nie rozmawiam ze wszystkimi. Czy ja wogóle z kimś rozmawiam? Jakoś tam rosły wokół mnie i domy, i samochody. Ale ja wszystko brałem na przelew. Może dlatego udało mi się zachować przy zdrowych zmysłach.

Porzuciłem pracę kompletnie naćpany. No wdychajże se człowieku przez 8, a czasem i 12 godzin, formidable z lakieru. Masz tam pistolet do rozpuszczania mgły we wszystkich kolorach, i napierdalajże po dzbankach. I tak wkoło Wojtek. Na okrągło. Dzbanek się kręci w kabinie, na takim owerloku, a ty z tym pistoletem...

Tyle, że kobity które tam pracowały były aż tak nabuzowane, że ty, miły człowieku, nie masz pojęcia jak taką żabę łatwo otumanić. Ona już jest otumaniona. Właściwie to zostaje z niej samo opakowanie. A ta ma jeszcze siłę wychowywać dzieci i iść do kościoła. A co oni jej tam nawkładają do łba, to chyba oni sami nie wiedzą. Ona by miała wiedzieć?

Następną moją pracę podjąłem w kościele. Ale tego się nie da opowiedzieć na trzeźwo. Niechże se policzę ile muszę wypić, żeby się do tego zabrać.

Doliczyłem się dwóch skrzynek.