Wiersz jest wewnętrznym dialogiem z milczącym "ja" - ucieleśnieniem zła. To ono tu rządzi i ono decyduje o końcowym kształcie autportretu "artysty malarza"

/jakim jest potencjalnie każdy z nas/,

"artysty", twórcy własnego życiorysu, który w tej konfrontacji jest wyłącznie biernym uczestnikiem zdarzeń.

Dlaczego biernym??

Bo to Szatan

(patrz finał)

zawsze jest tym odwiecznym chłopcem do bicia i to "on jest wszystkiemu winien!"

Ta zakłamana retoryka od biblijnych tysiącleci pozwala ludziom popełniać najbardziej okrutne, najpodlejsze czyny.

Wystarczy stwierdzenie, że "opętał go Szatan" /"opętał ją Szatan"/ - i Wszystko jasne. W tym świetle największy oprawca jest... biedną ofiarą /Szatana/, nigdy oprawcą!