Po nim głos zabrał młody mocarny kamieniarz

Z wielkim młotem, chłop z samego Ołoniecka*):

* I ja sobie dobrze żyję i na nic się nie skarżę;

Z żonką i mateczką nie znamy, co to bieda!*

- No, ale gdzie tu to twoje szczęście?

* To sobie popatrz (i ciężkim młotem

Niby tym piórkiem w powietrzu machnął):

W tym czasie, odkąd tylko przed świtem

Do roboty stanę i po raz ostatni w kamieniołomie

Rozprostuję swój krzyż przed północą,

Całą górę jednym tym młotem w gruzy obrócę!

Bywa, że, nie chwalęcy się, przez jeden dzień

Na samym żwirze całego piątaka srebrem zarobię!*

Jeden z młodych oraczy z trudem, stęknąwszy, odebrał mu

To jego kamieniarskie *szczęście* i zawołał:

- Cholera, jaki ciężar! Tylko co z tobą będzie, jak się, bracie, zestarzejesz?

*Ty się tutaj, chłopie, nie chwal swoją siłą, -

Rzekł chorowity, chudy jak źdźbło dziadulo

Z ciężką zadyszką w głosie

(Nos ostry, jak u nieboszczyka,

Ręce jak te grabie sękate,

Nogi długie, bocianie - z wyglądu

Nie człowiek, a jakiś komar-widliszek).

Też kiedyś byłem nie gorzej ciebie, kamieniarzu,

Jak ten atleta-mury walić! I też-em się zawsze popisywał

Swoją zwycięską mocą,

Dlatego też i Bóg mnie pokarał!

1865

..............................................................

*) z samego Ołoniecka - w guberni ołonieckiej (w rejonie jeziora Onega) do dzisiaj wydobywa się piaskowiec, marmury i inne skały wapienne