Cwana bestia, majster, szybko załapał,

Żem po prawdzie silny jak ten byk, ale zwykły Boży prostaczek,

I dawaj mnie przed wszystkimi wychwalać,

A ja jak ten dureń się temu raduję

I za czterech robotę na jego budowie ciągnę!

Razu jednego em  na swój grzbiet założył

Kolejny ciężar z cegieł, a ten przeklętnik

Jak na nieszczęście znów woła:

- Czy dobrze ja widzę? To ty, Trifonie?!

Nie wstyd to tobie - takiemu siłaczowi -

Z tak lekkim bagażem włazić na dach?

- Skoro tak uważasz, to po gospodarsku

Dodaj tych cegieł więcej! - w złości mu żem odpalił.

Może pięć minut czekałem potem, a ten podlec

Wciąż mi dokładał i dokładał, aż... w końcu dołożył!

Sam dobrze czuję, że ciężar jest straszny,

Ale klamka zapadła, i wstyd się przed ludźmi wycofać,

Więc zataszczył żem to wszystko aż na 3. piętro!

Gapi się z dołu, gadzina jedna, na mnie,

Oczom swym nie dowierza

I krzyczy:

*Ale z ciebie mocarz, Trofimie! *)

Sam nie wiesz, jakiego-ś wyczynu dokonał:

Ty żeś sam jeden 14 pudów**) na górę zatargał!`

Dobrze-m ja wtedy pojął, ile mnie to kosztowało!

Serce mi wali jak młotem, krwawe

W oczach wirują kręgi,

Grzbiet mało nie trzasnął...

Osłabłe nogi jak ta galareta!

W jednej sekundzie zdrowie swoje żem na wieki pożegnał!

Nalej-żeż, bracie, winka choć półkwaterek!*

- Ale za co ci niby nalewać? Gdzież to twoje szczęście?!

Toż my tutaj częstujem ludzi szczęśliwych,

A tyś nam co tu naopowiadał?!

1865

.........................................................

*) Ale z ciebie mocarz, Trofimie! - błąd samego Niekrasowa; kilka wersów wcześniej ta sama postać miała na imię Trifon;

**) 14 pudów - 1 pud to waga powyżej 16 kg; 14 x 16 = więcej niż 224 kg