Dzwoni słońce o przestrzeń szklaną banią złotą

bo nektarem i pierzgą dokarmiły je pszczoły

Z kobaltowym cieniem obłok samopas wędruje

i białe zapraszają chaty do sadyb bocianich

Taki szczęścia ogrom w tym widoczku rajskim

kiedy lato gwiżdże na palcach blaskiem malowanych

Śpiewa sobie też rzeka że jest sobowtórem -

swej urody modrej - i Żywiołem-Wodą

Halnego Wiatru

lipiec / sierpień 2006