niektórych już zna z widzenia i wymieniają uprzejmości  

nowi milczą skupieni na śmierci  

kołysząc się miarowo uspokajają nurt odległej rzeki  

Maria wyobraża sobie wtedy że przechodzi po wodzie  

po tamtej stronie czeka wszystko czego się wyrzekła  

kusi obiecany odpust i miejsce na `odwieszenie krzyża` 

w jej ogrodzie szumi i złowróży  

zwłaszcza gdy patrzeć pod światło świat staje się przejrzysty  

by w końcu rozmyć się przeistoczyć w wielobarwną plamę  

do starcia powieką albo rękawem  

tym bardziej gdy sączy się siąpi uwalnia przez pory  

sól ze sparciałych sznurów czy lizawki w miejsce księżyca  

na szczęście na wszystko jest sposób  

i Maria zakrywa defekt kolejną głową