nie zatrzymuj w sercu

jesień rozłożyła w parku karty

rozsypała liście brązem kasztanów

nie wspominaj tak będzie lżej

zatrzaśnij drzwi nadchodzi noc

nie drwij puść dłoń

okryje płaszczem słabe kości

okręt odpływa

niesie  po falach

pośród sztormów

czuję szkwał

na całym ciele

zapomnij chłopca

ślę list w butelce

po kałuży z łez

słowa gorzkie

Bóg pamięta

skazuje na życie w rozłące