Rankiem znowu – zimno, pada.

Przecież to jest lata zdrada!

Dmie. Wichura łeb urywa…

Późna jesień się odzywa?

Ileż mogę patrzeć w okno,

jak na dworze drzewa mokną?

Moknie krzaczek i kwiatuszek…

Przecież w mokre się nie ruszę.

To jest lato! Mnie się marzy

plener w lesie, piasek plaży.

Czyż Natura nie potrafi

zaplanować lepszy grafik?