Kiedyś miałem dobrą sannę, 

gdy spotkałem w lesie Hannę. 

Lewe oko przymrużyła 

I skinieniem zachęciła… 

Ona w krzaki i ja w krzaki, 

Nie, by gwałcić, lecz dla draki. 

Trochę czasu zmitrężyłem… 

Nie, nie skłamię, że pościłem. 

Hania prosi, nie odmawiam, 

Miłą gadką już zabawiam. 

Co się działo… wielkie nieba! 

Poemat by spisać trzeba. 

. 

Tajemnicą pozostanie 

jak zadowoliłem Hanię. 

Konwersację mam na myśli! 

(A nie to, co się już wam śni). 

Moja rada (panom mówię), 

uczcie się (gdyż ja już umiem) 

konwersację tak prowadzić: 

„miło gadać, dużo kadzić”, 

to nie minie was nagroda. 

Coo? Minęła? A to szkoda... 

Przykład lepiej ze mnie bierzcie, 

by skorzystać z szansy wreszcie!