na niebie miliardy gwiazd 

byłaś tą jedyną przy moim boku 

pośród ziarenek piachu nad brzegiem morza 

byłaś bursztynem w mojej dłoni 

kochaliśmy się na wielkiej plaży 

nasza obecność wypełniała niepewność 

miejsca ciągle brakował na szczęście 

zakochani 

nie liczą gwiazd 

nie przesypują klepsydry 

dopadło uczucie potrzebne 

jak sznurówki w bucie 

na moście dusze 

spacerują nie śpiesząc się do miasta 

dzieci nie biorą się z znikąd 

spotykają nas po drodze 

którą każdy pójść może 

bawią się małe rączki 

zarażają uśmiechem 

uczą nas różnych spraw 

należy cieszyć się z małych rzeczy 

wypadki 

zdążają się gdy 

umiera bliski mały człowiek 

świat stawiasz na głowie 

nie wiesz w który dzień 

wypełnisz cząstkę eteru 

by spotkać się po drugiej stronie 

gdy lustro snu podpowie 

czy wierzyć słowom które tobie powie 

nareszcie wiatr wiał w żagle 

pełne morze ze szczęścia 

uwierzyłem w rzeczy niemożliwe 

światy podzielone dwie strony 

przechodzimy obok siebie 

ciała i duchy na jednej planecie 

widzialne staje się niewidzialne 

paradoksalne są odwrotności