Wróciłaś z kosmicznie pięknym wierszem. Ale skąd u Ciebie tyle pesymizmu?

Jaką dla nas pociechą jest to, że czołg pojechał dalej, łamiąc po drodze wszystko, co żyje na swej drodze??

Układ podwójny *ty i ja* to

/ten sam co w całym Wszechświecie!/

Kosmos, w którym od zawsze na zawsze trwa ten sam stan:

STAN POWSZECHNEJ DESTABILIZACJI

Parafrazując słowa Poetessy, powiemy:

Zostanie po nas Czarna Dziura,
Czyś wielki, czy też ciura,
Czyś chadzał z głową w chmurach -
Ot, przyszłość nas ponura ;(

Tam, gdzie chmury zawracają,

(patrz nagłówki i tekst)

czyli... konkretnie gdzie?

Gdzie ta Eta,
gdzie nas nie ma?
gdzie nie chciałbyś być?!
O czym pisze tu poeta,
gdy swój Kosmos śni??

Te wszystkie chmury zawracają dokladnie tam, gdzie nas nie ma /bo byśmy w dwa przysiady udusili się z braku powietrza/

- w przedostatniej /licząc od powierzchni Ziemi/ warstwie atmosfery.

Błogosławione płodorodnym deszczem chmury

/w tym cyklu poetyckim metafora codziennych naszych trosk i kłopotów/

jak te wrony

zwracają tam, gdzie NIE CHCIAŁBYŚ

jak ten karp wyrzucony z wody

w 5 minut się udusić!

JAK NIE WIETA,
CO TO ETA,
IDŹTA ZNÓW DO SZKOŁY,
OSŁY WY, MATOŁY!

Zad. dom. dla szan. Odbiorcy:

Skoro już wiemy, czym są gwiazdy podwójne /i ich niszczący taniec/

PYTANIE:

czym /jako gatunek literacki/ się różni spowiedź od liryki miłosnej - i relacji kosmicznej z obserwatorium astronomicznego?

Życie we dwoje jest dynamiką kolejnych zdarzeń... i zderzeń, gdyż nic poza wspomnieniami nie stoi w miejscu, i tak czy owak wszyscy zmierzamy ku takim czy innym rozstaniom.