Wampir Jeremiasz

Ma swoje troski

Nigdy nie cieszy się

Dniem radosnym

Słońce na niego

Mocno świeci

Przez to go bardzo boli głowa

On przez to w piwnicy

Musi się chować

Wychodzi wieczorami

Gdy niebo już ciemnieje

Dopiero wtedy

Jest swobodny

Chodzi na spacery

Tam gdzie reszta jego sfery

Zęby ma piękne

I kły spiczaste

Nigdy nie chodzi do dentysty

A ten gdy tylko go widzi

Od razu kiełki skracać chce

Więc go omija szerokim łukiem

Niechże będą sobie długie

Ludzi nie lubi

Bo gdy go widzą

Wkoło biegają

I głośno krzyczą

Na dodatek

Czosnkiem machają

Jakby go to odmienić miało

Lecz do jednego

Się przyznaje

Gdy wysysa z nas energię

To chęć życia ustaje.