Spotkanie z ciszą

W tej ciszy jakby skradała się obawa,

że promień światła zza węgła,

wniknie w zakamarki sumienie

i wydobędzie w światło każdą skazę.

Bicie serca było tak głośne,

jakby zabrzmiały dzwony świątyń,

zapraszając wszystkich na spotkanie z prawdą:

– w ufności można iść w ramiona konfesjonału

wśród spadającej wody wodospadu.

W tej ciszy prawda patrzyła prosto w oczy duszy,

oferując miłosierdzie i pozwalała zdobyć dystans

wobec przewrotnego świata.

Spadające komety się spalały,

odsłaniając czyste niebo.

Cisza w Prawdzie była światłem i niebem!