Z pewną obawą (przed samym sobą) wygrzebuję z najniższej szuflady,

bardzo okurzony tekst (do melodii na gitarę). Powstał (spontanicznie)

16 grudnia 1981 po wstrząsającej pacyfikacji kopalni `Wujek`.

Zrozpaczeni walczą, bezsilni nienawidzą!

Nienawiść to straszne uczucie. Wiele czasu trwała (moja) odwykówka.

TORSJE SUMIENIA

Mam torsje sumienia gdy sfora w błękicie

Szaleńczy bal wyciem zaczyna

Orkiestra paskudna od karłów w zieleni

Znajomą melodię przypomina

Czerwone lampiony, czerwone balony

I gwiazdy konfetti na głowy

Wodzirej w mundurze dał znak by zaczynać

Już orszak faluje grudniowy

Posłusznie, powoli ruszamy do tańca

Choć kroki mylimy z rozpaczy

Spod masek łzy płyną, gdy wolność na krzyżu

Bezkarnie biczują żołdacy

I czasem się zdarza ten jeden z miliona

Opuszcza szeregi i staje

Sto cieni się rzuca, on jednak nie walczy

Bo przecież to płatni lokaje

Orkiestra rżnie głośniej, nam światło skradziono

ZOMO-ja elita się tłoczy

Z mozołem płyniemy, bezsilni świadkowie

A strachem farbują się oczy

On ginie samotny, my jednak żyjemy

I to nas na zawsze wstrzymuje

Wodzirej znudzony, dał znak żeby raźniej

Ja także wdzięcznie podskakuję