na co dzień nie przejawiam agresji.

przynajmniej nie na trzeźwo i nie sprowokowany

(rozdrażnienie może spowodować fruwające

meble, wprawione w lot kubki, książki, buty).

nie, żebym od razu miał określać siebie jako

kompletnego pizdusia, no-lifa, pierdołowatego

wycofańca, ale trzeba postawić sprawę jasno:

żadna ze mnie dusza towarzystwa.

siły też - jak na lekarstwo.

uważam, że jestem w miarę dobrym człowiekiem.

jednocześnie myślę, że odnalazłbym się w świecie

w którym nie marnowanoby mięsa. ludzkiego.

tak! hipotetyczna kraina, gdzie ludzie uznali, iż

zwłoki pobratymców, a zwłaszcza wrogów

powinno się zjadać, ze skór - idąc śladami

pana Geina - robić abażury lamp, obicia mebli.

trupy w służbie designu!

nowy na przykład ford focus

o siedzeniach obitych... wiadomo

(za mahoniową skórę mieszkanek Ameryki

Północnej, za ciemną, negroidalną,

za żółtą, azjatycką

trzeba by w Kanibalpolu sporo dopłacić).

pięć gwiazdek Michelina dla restauracji, w której

przyrządza się najlepszy befsztyk z osób będących

twardym elektoratem... (tu wstawić nazwę

wyjątkowo znienawidzonej partii politycznej)

albo lepiej: świat, gdzie ludzie żywią się postaciami

fikcyjnymi! pieczony Kaczor Donald!

kiełbasy z tej hydrocewałki Betty Boop!

idziemy dalej: inny wymiar, gdzie panuje zasada

kogo wymyślisz, tego możesz zjeść!

warunek: musi być humanoidalnym (s)tworem

potrafić mówić, czytać, znać się na komputerach

centaur-Bill Gates, któremu jakiś

fantasta spod Norylska podrzyna gardło!

Amerykanin czeskiego pochodzenia

w samym sercu Manhattanu

dokonuje świniobicia big mammy

kwiczy loszka-czarnoskória.

rozchlastywany brzuch pełen rozstępów.

gdzieś tam mordują nędznych pisarzy

obcinają im macki, ogony, wyrywają pęcherze pławne

skowyczy zarzynany introwertyk

i to chyba jestem ja