z tą osobowością unikającą 

to jednak mam lekko przewalone. nic, tylko 

by się zapuszczało mech na ścianach 

nie wychodziło z ram starych zdjęć 

relacje interpersonalne? przecież to 

smołowanie głowy od wewnątrz 

rozgotowaną, tasiemcowatą masą, nacieranie serca 

miksturą z siwych włosów, z obgryzionych paznokci 

bywa, że zwykła rozmowa z kimkolwiek 

jest jak napój nie nadający się nawet do 

wyrzygania. niedobra pomarańczka, fantosprajt, 

mdły drin. albo jak zwiedzanie 

budynku mającego stropy ulepione z pomyj 

choć są i potworniejsze rzeczy. na przykład bale, 

Sylwestry, śluby i urodziny 

okulary w kształcie gwiazdek, wszelakie formy tańca, 

wystąpienia publiczne, albo podróże. 

w idealnym świecie nie wynurzałbym się z pokoju 

kilka razy na tydzień podpinałoby się mózg 

do wielkiej, panorgazmicznej machiny 

która starczałaby mi za wszystkie kobiety świata 

w zasadzie -  tyle. 

na zewnątrz mogłyby przechodzić kolejne 

ery, całe milenia. a ja bym tak sobie sweetaśnie 

siedział i de facto nie żył. i czuł, jak pracują 

nie dające się wyłączyć wyrzynarki, krajalnice 

jak rozchlastuje się przestrzeń