W pył w piach w sercu nostalgia

trzęsą się Ziemia ręce

człowiek w dzikim pędzie

dokąd biegniesz wytresowany mieszańcu

zbyt mało chwyć więcej

ile udźwigniesz

trzepoczą rzęsy włosy

tłuste oczy głodny rozkoszy

krzewy drzewa pokryte purpurą

rzeki spływają krwią śmiech bluźniercy

nie rozbieram

nie mogę patrzeć

gasnę z zapisaną stroną

sam nikogo nie ma

na kartce pół wiersza

kurz wielki na pół Nieba umieram

wiem że nie wrócę

idę w nieznane lepsze stop klatka

czysto spokojnie kruczoczarne Niebo

w Kosmosie echo błysk przestrzeń  Boga

nas nie ma nie było

nikt nie pamięta

Słowiański lud odsprzedany za nic

za serce za dobro

za miłość do wszystkiego co żywe

gasnę

wojna spada jak z Nieba

Ziemia płacze krwią

psie  ścierwo