Dawno już nie słyszałam ptaków

Które śpiewają tylko dla mnie

I nie włóczyłam się bez celu

I nie zbierałam marzeń

Jak kamień w rzece porzucony

Jak strumień co w nim wyschła woda

Jak szmery z ciszy wysupłane

Które mnie naglą do drogi

Tkwię po noc długą po poranek

Na ławce otoczonej lękiem

Czekam aż łańcuch myśli

Pęknie

I przylgnie do mnie inny kamień

Zaszemrze strumień źródlaną wodą

Przypomnę sobie że życie jest piękne

Co znaczy twoje słowo