uciekłaś z młodego serca

na próżno szukałem miejsca

uciekłaś z szarego miasta

jak pszczoła zbierałem miód

polukrowałem  westchnienia

wrócić nie wrócisz

jeśli tak to cud  

dlatego idę własną ścieżką

wiem że nie spotkam cię

rozstanie jak po nocy dzień

przejściem jawy w sen

wplotłem wspomnienia w myśli

zmysły pamiętam słowa gesty

skazany bez reszty na lata rozmyślań

czy warto moja Beato iść tą drogą