najbardziej czekam na pierwszy wiosenny spacer

otulony promieniami słońca

zostawiam kurtkę na wieszaku

świergot ptaków

jest niczym filmowy soundtrack

spod zimowej kołdry przebijają kolorowe

szklane tulipany

posadzone z niespotykaną pieczołowitością

i zaangażowaniem

obrazu dopełniają różnobarwne krokusy

szeleszczące na wietrze

pewne swojego istnienia

przez najbliższe dziesięciolecia

paleta barw jest szersza

pod starą jabłonią

na której już tylko co trzecia gałąź

się zieleni

do życia budzi się nowy ekosystem

szczelnie zamknięty

w żółtym worku

nudna aksamitność traw

przerywana jest niedopałkami

i finezyjnie rozrzuconymi paragonami

za warzywa ze straganu z bio

coraz więcej ludzi zrzuca

wierzchnie ubrania

chcą skorzystać z ciepła

i otoczenia natury

czas wracać

chyba jeszcze nie pora

by rezygnować z kurtek