Przejdź do komentarzywiosenny wiersz na pochwałę ludzkości
Tekst 32 z 32 ze zbioru: ja
Autor
Gatunekpoezja
Formawiersz biały
Data dodania2023-03-25
Poprawność językowa
- brak ocen -
Poziom literacki
- brak ocen -
Wyświetleń333

najbardziej czekam na pierwszy wiosenny spacer

otulony promieniami słońca

zostawiam kurtkę na wieszaku

świergot ptaków

jest niczym filmowy soundtrack


spod zimowej kołdry przebijają kolorowe

szklane tulipany

posadzone z niespotykaną pieczołowitością

i zaangażowaniem

obrazu dopełniają różnobarwne krokusy

szeleszczące na wietrze

pewne swojego istnienia

przez najbliższe dziesięciolecia


paleta barw jest szersza

pod starą jabłonią

na której już tylko co trzecia gałąź

się zieleni

do życia budzi się nowy ekosystem

szczelnie zamknięty

w żółtym worku


nudna aksamitność traw

przerywana jest niedopałkami

i finezyjnie rozrzuconymi paragonami

za warzywa ze straganu z bio


coraz więcej ludzi zrzuca

wierzchnie ubrania

chcą skorzystać z ciepła

i otoczenia natury


czas wracać

chyba jeszcze nie pora

by rezygnować z kurtek

  Spis treści zbioru
Komentarze (0)
oceny: poprawność językowa / poziom literacki
brak komentarzy
© 2010-2016 by Creative Media
×