Zaszła niewinna do kaletnika: 

– Dziurki podobno pan umie cykać, 

i jak już dziurkę pan wreszcie zrobi, 

to jeszcze w środku pięknie obrobi. 

Starsze mi mówiom – to sprawa prosta, 

lecz żem smarkula. Chcem być dorosła! 

– Ktoś źle mnie wskazał – on rzecze na to – 

w życiu mym jesień, minęło lato. 

Dziurki ja robię już tylko w paskach, 

tobie młodzieniec niech dziurkę trzaska. 

Lecz wybierz mądrze, dzieweczko miła, 

byś dorosłości nie przetrwoniła.