- No i coś tam, Marian, wypatrzył?

- Nerwy biorą człowieka, Józef.

- A, na coś patrzył?

- Na rudego wilka.

- Na diabła patrzysz, jak cię nerwy biorą?

- Żebyś wiedział, Józef. Już go z rogami pokazywali. Niemiecki diabeł. Sam mówi na siebie: Kaszebe.

- A, gadał coś, czy tylko patrzysz, Marian?

- Cały czas gada, morda mu się nie zamyka.

- A ,co gada?

- Kłamie.

- Cały czas kłamie?

- A ,jak! I jeszcze mu głupie ludzie brawo biją.

- No tak, tyś, Marian od ludziów mądrzejszy.

- A, co ty chcesz, ode mnie?

- Chcę, że ty braw nie bijesz. A, ja, wiesz, tego drugiego oglądałem.Tego, co nie kłamie i ludzie mu wierzą.

- Tak? A, jest taki?

- No, a nie ma, Marian?

- Chyba, że po pół litrze.

- Marian, a za czym ty jesteś?

- Jak za czym? Za tym, co ludzie.

- A, kto temu lejce trzyma?

- To, mogłeś Józef od razu, a nie głupiego chcesz ze mnie zrobić! No, i coś zobaczył?

- To, co gołym okiem nie widać.

- No, boś ty, jasnowidz...

- Marian, a ty nie widzisz, że on już sam skarpetów, ani butów nie założy?

- Toć ma kucharkę od tego albo jakąś sprzątaczkę.

- A, nie widzisz, że portki pół godziny zakłada? Chyba, że się jakoś przekulgnie...

- A, co ma się spieszyć?

- Czasem to wygląda, jakby z miesiąc do wyra się nie kładł.

- Może mu nie dają poleżeć.

- To pewnie Rudy mu nie daje?

- Tamten to se może nie dawać.

- Nic nie może?

- No, a jak?

- To, za co, ty, go, Marian tak nienawidzisz?