To, co wyróżnia polski język na tle wszystkich języków świata,


to jego

UWAGA

szeleszczenie, czyli "w mowie mówionej" gołym uchem doskonale słyszalny natłok spółgłosek szeleszczących

Polacy, mówiąc, szeleszczą jak pracowite pszczółki i te mróweczki

Druga unikalna cecha polszczyzny to te nasze tylko u nas nad Wisłą znane, nigdzie gdzie indziej, w żadnym innym kraju nie istniejące nosówki "ę" i "ą",

o których mowa w pięknej tej miniaturze

Polacy - nie gęsi!

/choć jak one g Ę g a j Ą/

/wołał pół tysiąca z górą lat temu wielki Wielki Ojciec literackiej polszczyzny, Mikołaj Rej/

Złośliwi mogą swobodnie się odsolić, odpieprzyć i odchrzanić. Nieśmiertelna polszczyzna przez nie takie koleiny, góry, doły, pieriepałki i wądoły przeszła

i

jak Juliusz Cezar

przyszła, zobaczyła - i zwyciężyła!

Takie wykwintne ę - ą :-)

Z tym naszym endemicznym "ę" i "ą"

jak ze scenicznym ł/l

jako naród mamy ten sam dziki problem

jak z pisownią ch/h, u/ó oraz rz/ż

Dlaczego /mimo identycznej artykulacji!/ po polsku napiszemy

dę/by i den/tyści
kę/py i kem/pingi


pą/czki i pom/pki
rą/bki i rom/bki

i milion innych przykładów można mnożyć w nieskończoność

?

Bo polska ortografia ściśle różnicuje swoje, rdzennie nasze słowo od dawno przyswojonego słowa obcego!

A potem biedne nasze pierwszaczki muszą to wszystko ogarniać!

Polszczyzna - to gąszcze,
Chaszcze dzikie i chrząszcze,
Co brzmią w trzcinie
Na przekór naszej dziecinie ;(