Księzyc na niebiosach żeglował powoli

Usmiechnął  sie do mnie i zaswiecił mocno

Obudził mnie wtedy, jakby z własnej woli,

Wiedząc ze się teraz coś wydarzy nocą

Przez otwarte okno cicho wpłynął anioł

Usiadł na mym łóżku i popatrzył czule,

A ja urzeczony spoglądałem na nią,

Na jej piękną postać owiniętą w tiule

Cała w niebieskościach, okryta nieśmiało

Była jak marzenie, przepiękna dziewczyna,

Oczy jej błyszczały, lśniło białe ciało,

A usta powabne jak słodka malina

Lekko falowały piersi dumne, krągłe

I zerkały w niebo swoimi oczyma

Ja wzroku oderwać od niej już nie mogłem

Tak przepiekną była ta anioł-dziewczyna

Usta piękne, słodkie, rozchylone lekko

Pełne obietnicy cicho coś szeptały

A mój wzrok wtopiony w różowość namiętną

Nie pozwalał myśleć, bo płonąłem cały

Rozłożyła skrzydła, uwiodła widokiem

Który tylko w niebie będę mógł oglądać

Pokazała słodycz, namiętność i piękno

Obiecała rozkosz, byle ja poządać

Powiedziala tylko ze tu bedzie czekac

Zeby sie upajac nocy pieszczotami

Cichutko szepnela – nie bede uciekac

Chce sie cieszyc Toba, noca i gwiazdami